.

پسر به دختر گفت اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی اولین نفری هستم که میام تا قلبمو با تمام وجودم تقدیمت کنم.دختر لبخندی زد و گفت ممنونم
تا اینکه یک روز اون اتفاق افتاد..حال دختر خوب نبود..نیاز فوری به قلب داشت..از پسر خبری نبود..دختر با خودش میگفت :میدونی که من هیچوقت نمیذاشتم تو قلبتو به من بدی و به خاطر من خودتو فدا کنی..ولی این بود اون حرفات..حتی برای دیدنم هم نیومدی…شاید من دیگه هیچوقت زنده نباشم.. آرام گریست و دیگر چیزی نفهمید…

چشمانش را باز کرد..دکتر بالای سرش بود.به دکتر گفت چه اتفاقی افتاده؟دکتر گفت نگران نباشید پیوند قلبتون با موفقیت انجام شده.شما باید استراحت کنید..درضمن این نامه برای شماست..!
دختر نامه رو برداشت.اثری از اسم روی پاکت دیده نمیشد. بازش کرد و درون آن چنین نوشته شده بود:

سلام عزیزم.الان که این نامه رو میخونی من در قلب تو زنده ام.از دستم ناراحت نباش که بهت سر نزدم چون میدونستم اگه بیام هرگز نمیذاری که قلبمو بهت بدم..پس نیومدم تا بتونم این کارو انجام بدم..امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه.(عاشقتم تا بینهایت)

                               

دختر نمیتوانست باور کند..اون این کارو کرده بود..اون قلبشو به دختر داده بود..
آرام اسم پسر را صدا کرد و قطره های اشک روی صورتش جاری شد..و به خودش گفت چرا هیچوقت حرفاشو باور نکردم…

 به تو می اندیشم

به تو و تندی طوفان نگاهت بر من

به خود و عشق عمیقت در تن

به تو و خاطره ها

که چرا هیچ زمانی من و تو ما نشدیم

جام قلبم که به دست تو شکست

من چرا باز تو را می بخشم؟؟؟

به تو می اندیشم

به تو که غرق در افکار خودی

من در اندیشه افکار توام

قانعم بر نگه کوته تو

هر زمان در پی دیدار توام…

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود

 

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر زلیلا شد دل پر آه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو ... من نیستم
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم صد قمار عشق یک جا باختم
کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سرمیزنی در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کن

امشب دلم میخواهد

به كسی بگویم" دوستت دارم"
تو نهراس و آنكس باش
بگذار با هر آنچه در توان دارم
همین امشب به تو ثابت كنم كه دوستت دارم
بگذار برایت نقش آن دلباخته ای را بازی كنم كه
لحظه ای دور از محبوب خویش زندگی را نمیتواند
بگذار همچون معشوقی كه برای وصال معشوقش
جان میدهد برایت جان دهم
بگذار همین امشب پیش پایت زانو بزنم
و تو را ستایش كنم
بگذار در تاریكی به تو لبخند بزنم
نگذار زمان از دستم برود
و تو را درنیابم
میخواهم بیندیشی كه همین امشب
غیر از من كسی دیوانه تو نیست
هرچند كه جاهلانه فكری باشد
كمی بیشتر با من
و همین امشب بگذار خیال كنم
كه جز تو كسی نیست
همین یك امشب را بگذار نقش بازی كنم
نقش حقیقت را ...
همان كه دور از تو بارها روبه روی آینه تمرین كرده ام

 

 

 

 چشمانم!

چه مظلومانه در جستجوي نگاهيست.

 

دستانم!

چه غريبانه درپي لمس دستي ست.

 

 

اما............!!! 

بگوييد به چشمان خيسم،

 و به دستان سردم

 

نیست آنچه در پی آنید

بازیچه ی دست روزگار

اين بار ….. شماييد.

 

       وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند

       پرهایش سفید می ماند

       ولی قلبش سیاه می شود

       دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست

       اسراف محبت است

 

                                                                              دکتر علی شریعتی

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد

کسی جایی در این منزل ویرانه ندارد

دل را به کف هر که دهم باز پس آرد

کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

 

       مي دوني زيباترين خط منحني دنيا چيه ؟

       لبخندي که بي اراده رو لبهاي يک عاشق نقش مي بنده

       تا در نهايت سکوت فرياد بزنه :

                                         دوستت دارم

 

 

                        نمي دانم محبت را بـر چه کاغذي بنويسم که هرگز پاره نشود

                                            بـرچـه گلـي بـنويـسم که هـرگز پرپر نشـود

                                            بـر چه ديواري بنويسم که هرگز پاک نشود

                                            بـر چه آبـي بنويسم که هـرگز گل آلود نشود

                                             وسرانجام بـر چه قلـبي بنويسم که هـرگز

                                                                ( سـنگ نشود )

 

 

اگر درياي دل آبي است تويي فانوس زيبايش اگر آيينه يك دنياست تويي معنا ي دنيايش

تو يعني دسته اي گل را ز آن سوي افق چيدن تو يعني پاكي باران تو يعني لذت ديدن

تو يعني يك شقايق را به يك پروانه بخشيدن تو يعني از سحر تا شب به زيبائي درخشيدن

تو يعني يك كبوتر را زتنهايي رهاكردن خداي آسمانها را به آرامي صدا كردن

تو يعني مثل نيلوفر هميشه مهربان بودن تو يعني باغي از مريم تو يعني كهكشان بودن

تو يعني چتري از احساس براي قلب باراني تو يعني پيك ازادي براي روح زنداني

تو يعني در زمستانها به ياد عشق افتادن تو يعني روح باران را متين و ساده بوسيدن

تو يعني اوج زيبائي كنارم هستش و هر شب به خوابم باز مي آيي

 

 

       

اگه يه روز فکر کردي نبودن کسي بهتر از بودنش 

 چشمات رو ببند و اون لحظه اي که کنارت نباشه رو به خاطر بيار

 اگه چشمات خيس شد بدون داري به خودت دروغ مي گي  و هنوز دوسش داري...!

        

                                              

 

       یک...دو...سه...چهار را شمردم تک تک

                 آهســــته به دنبال تو گشتم با  شـــــک

       وقتی که بزرگتر شدم فهمـــــــــــــمیدم

                  تمرین جدایی ست بازی  قایم  با شک

                                                 

 

 

    روي تخته سنگي نوشته شده بود: اگر جواني عاشق شد چه کند؟ من هم زير آن نوشتم: بايد صبر کند .

    براي بار دوم که از آنجا گذر کردم زير نوشته ي من کسي نوشته بود: اگر صبر نداشته باشد چه کند؟ من

    هم با بي حوصلگي نوشتم بمیرد بهتر است برای بار سوم که از آنجا عبور کردم انتظار داشتم زير نوشته

     من نوشته اي باشد. اما زير تخته سنگ جواني را مرده يافتم

 غربی ترین نقطه آسمان پایان است محل تلاقی رنگ های سرخ گونه

همانجا که آسمان بی پروا زمین را می بوسد و بی اختیار خورشید

شرمگین را از نظر ها دور می سازد و اما خورشید به انتظار طلوعی دیگر

رخ نمودنی دوباره هستی عاری از جدایی وبودنی فرای تمام بودن ها  

زمین می آرامد و خورشید در التهاب این رسیدن می سوزد

من به خورشید اعتقاد دارم حتی اگر ندرخشد  

من به عشق اعتقاد دارم حتی اگر تنها باشم

                                                 من به خدا اعتقاد دارم حتی اگر ساکت باشد

 

انجا که عشق تو

لب فرو بسته فریاد می کشد

در بر هجرت وصال سر گردان

می چرخم و می چرخم

اما

بگذار تا بی تودر شعله ها بسوزم

که برکتیبه عشق نوشته اند:

به عشق شمع پروانه ها زنده زنده می سوزند!

    هی فلانی ، زندگی شاید همین باشد ...

     یک فریب ساده و کوچک ،

    آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را ،

    جز با او و جز برای او نمیخواهی ...

    من گمانم زندگی باید همین باشد ...

 

     وفای شمع را نازم که بعد از سوختن 

 به صد خاکستری در دامن پروانه میریزد

     نه چون انسان که بعد از رفتن هم دم

گل عشقش درون دامن بیگانه میریزد

 

 

       هرگز فراموش نمی کنم

       سخنانی که از چشمان تو شنیدم    

       می گویند چشمها هرگز

        دروغ نمی گویند

        اما من شیرین ترین دروغ ها را

        از چشمان تو شنیدم

        آن هنگام که می گفتند:

                                                  دوستت دارم....                                                                   

 

                

                                                 ای کاش گذر زمان در دستم بود  

                                                  تا  لحظه های  با  تو  بودن  را  

                                                آنقدر      طولانی      می کردم  

                                                 که برای  بی  تو بودن وقتی نماند  

 

 

       یکی را دوست مي دارم ولي افسوس او هرگز نمی داند

 

       نگاهش مي كنم شايد بخواند از نگاه من كه او را دوست مي دارم ولي افسوس او هرگز نگاهم را

 

       نمی خواند! 

  

 

    من پذیرفتم شکست عشق را

   پندهای عقل دور اندیش را

     می پذیرفتم که عشق افسانه است

   این درد آشنا دیوانه است

     می روی شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

      گرچه تو شاداب تر از من میروی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

      آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

  

      يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم

وقت پرپر شدنش، سوزو نوايي نکنيم

       پر پروانه شکستن،هنر انسان نيست

گر شکستيم ز غفلت،من و مايي نکنيم

        يادمان باشد ، سر سجاده عشق

جز براي دل محبوب، دعايي نکنيم

         يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بي سرو پايي نکنيم